publicerad: 2015
fullmaktsinnehavare
full·makts|inne·hav·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑innehavarna fullmakt innehavare
| Singular | |
|---|---|
| en fullmaktsinnehavare | obestämd form |
| en fullmaktsinnehavares | obestämd form genitiv |
| fullmaktsinnehavaren | bestämd form |
| fullmaktsinnehavarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fullmaktsinnehavare | obestämd form |
| fullmaktsinnehavares | obestämd form genitiv |
| fullmaktsinnehavarna | bestämd form |
| fullmaktsinnehavarnas | bestämd form genitiv |


