publicerad: 2015
förbön
för|bön
[fö`r‑]
substantiv
~en ~er • till bön 2; förbön för ngn bön till förmån för ngn
| Singular | |
|---|---|
| en förbön | obestämd form |
| en förböns | obestämd form genitiv |
| förbönen | bestämd form |
| förbönens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förböner | obestämd form |
| förböners | obestämd form genitiv |
| förbönerna | bestämd form |
| förbönernas | bestämd form genitiv |


