publicerad: 2015
förhalningsmanöver
för·hal·nings|man·över
substantiv
~n; pl. ‑manövrer el. ‑manövrar • till förhalning 1,2 manöver 1
| Singular | |
|---|---|
| en förhalningsmanöver | obestämd form |
| en förhalningsmanövers | obestämd form genitiv |
| förhalningsmanövern | bestämd form |
| förhalningsmanöverns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förhalningsmanövrer (förhalningsmanövrar) | obestämd form |
| förhalningsmanövrers (förhalningsmanövrars) | obestämd form genitiv |
| förhalningsmanövrerna (förhalningsmanövrarna) | bestämd form |
| förhalningsmanövrernas (förhalningsmanövrarnas) | bestämd form genitiv |


