publicerad: 2015
förhalningsmanöver
för·hal·nings|man·över
substantiv
~n; pl. ‑manövrer el. ‑manövrar • till förhalning 1,2 manöver 1
Singular | |
---|---|
en förhalningsmanöver | obestämd form |
en förhalningsmanövers | obestämd form genitiv |
förhalningsmanövern | bestämd form |
förhalningsmanöverns | bestämd form genitiv |
Plural | |
förhalningsmanövrer (förhalningsmanövrar) | obestämd form |
förhalningsmanövrers (förhalningsmanövrars) | obestämd form genitiv |
förhalningsmanövrerna (förhalningsmanövrarna) | bestämd form |
förhalningsmanövrernas (förhalningsmanövrarnas) | bestämd form genitiv |