publicerad: 2015
förivra
för·ivra
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| förivrar | presens aktiv |
| förivrade | preteritum aktiv |
| förivra | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förivra | infinitiv aktiv |
| har/hade förivrat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| förivrande | |
förivra sig
• vara alltför ivrigOrdform(er) förivra sig


