publicerad: 2015
förköpa
1för|köpa
[fö`r‑]
verb
‑köpte ‑köpt • köpa i förköp
| Finita former | |
|---|---|
| förköper | presens aktiv |
| förköps (förköpes) | presens passiv |
| förköpte | preteritum aktiv |
| förköptes | preteritum passiv |
| förköp | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förköpa | infinitiv aktiv |
| att förköpas | infinitiv passiv |
| har/hade förköpt | supinum aktiv |
| har/hade förköpts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förköpande | |
| Perfekt particip | |
| en förköpt + substantiv | |
| ett förköpt + substantiv | |
| den/det/de förköpta + substantiv | |
2för·köpa
[‑çö´pa]
verb
förköpte förköpt • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| förköper | presens aktiv |
| förköpte | preteritum aktiv |
| förköp | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förköpa | infinitiv aktiv |
| har/hade förköpt | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| förköpande | |
förköpa sig
• göra förlustbringande köpOrdform(er) förköpa sig


