publicerad: 2015
förlyfta
för·lyfta
verb
förlyfte, förlyft, pres. förlyfter • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| förlyfter | presens aktiv |
| förlyfte | preteritum aktiv |
| förlyft | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förlyfta | infinitiv aktiv |
| har/hade förlyft | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| förlyftande | |
förlyfta sig
• skada sig genom att lyftaOrdform(er) förlyfta sig


