publicerad: 2015
förpuppa
för·puppa
verb
~de ~t • jfr förpuppas
| Finita former | |
|---|---|
| förpuppar | presens aktiv |
| förpuppas | presens passiv |
| förpuppade | preteritum aktiv |
| förpuppades | preteritum passiv |
| förpuppa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förpuppa | infinitiv aktiv |
| att förpuppas | infinitiv passiv |
| har/hade förpuppat | supinum aktiv |
| har/hade förpuppats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förpuppande | |
| Perfekt particip | |
| en förpuppad + substantiv | |
| ett förpuppat + substantiv | |
| den/det/de förpuppade + substantiv | |
förpuppa sig
• förpuppasOrdform(er) förpuppa sig


