publicerad: 2015
förtona
för·tona
verb
~de ~t • försvinna ur syn- el. hörhåll, tona bort
| Finita former | |
|---|---|
| förtonar | presens aktiv |
| förtonas | presens passiv |
| förtonade | preteritum aktiv |
| förtonades | preteritum passiv |
| förtona | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förtona | infinitiv aktiv |
| att förtonas | infinitiv passiv |
| har/hade förtonat | supinum aktiv |
| har/hade förtonats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förtonande | |
| Perfekt particip | |
| en förtonad + substantiv | |
| ett förtonat + substantiv | |
| den/det/de förtonade + substantiv | |


