publicerad: 2015
gemination
gem·in·at·ion
substantiv
~en ~er • ⟨språkv.⟩ fördubbling, förlängning av konsonant
| Singular | |
|---|---|
| en gemination | obestämd form |
| en geminations | obestämd form genitiv |
| geminationen | bestämd form |
| geminationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| geminationer | obestämd form |
| geminationers | obestämd form genitiv |
| geminationerna | bestämd form |
| geminationernas | bestämd form genitiv |


