publicerad: 2015
grinare
grin·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. grinarna grina 1
| Singular | |
|---|---|
| en grinare | obestämd form |
| en grinares | obestämd form genitiv |
| grinaren | bestämd form |
| grinarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| grinare | obestämd form |
| grinares | obestämd form genitiv |
| grinarna | bestämd form |
| grinarnas | bestämd form genitiv |


