publicerad: 2015
grundvalla
1grund|valla
substantiv
~n ‑vallor • till 2grund 1 1valla
| Singular | |
|---|---|
| en grundvalla | obestämd form |
| en grundvallas | obestämd form genitiv |
| grundvallan | bestämd form |
| grundvallans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| grundvallor | obestämd form |
| grundvallors | obestämd form genitiv |
| grundvallorna | bestämd form |
| grundvallornas | bestämd form genitiv |
2grund|valla
verb
~de ~t • till 2grund 1 och 2valla 3
| Finita former | |
|---|---|
| grundvallar | presens aktiv |
| grundvallas | presens passiv |
| grundvallade | preteritum aktiv |
| grundvallades | preteritum passiv |
| grundvalla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att grundvalla | infinitiv aktiv |
| att grundvallas | infinitiv passiv |
| har/hade grundvallat | supinum aktiv |
| har/hade grundvallats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| grundvallande | |
| Perfekt particip | |
| en grundvallad + substantiv | |
| ett grundvallat + substantiv | |
| den/det/de grundvallade + substantiv | |


