publicerad: 2015
gröngöling
grön|göl·ing
substantiv
~en ~ar • en fågel; bildl. oerfaren person, nybörjare
| Singular | |
|---|---|
| en gröngöling | obestämd form |
| en gröngölings | obestämd form genitiv |
| gröngölingen | bestämd form |
| gröngölingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gröngölingar | obestämd form |
| gröngölingars | obestämd form genitiv |
| gröngölingarna | bestämd form |
| gröngölingarnas | bestämd form genitiv |


