publicerad: 2015
hopbuntning
hop|bunt·ning
substantiv
~en • till bunta ihop
| Singular | |
|---|---|
| en hopbuntning | obestämd form |
| en hopbuntnings | obestämd form genitiv |
| hopbuntningen | bestämd form |
| hopbuntningens | bestämd form genitiv |


