publicerad: 2015
horkarl
hor|karl
substantiv
~en ~ar • ⟨starkt vard., nedsätt.⟩ horbock
| Singular | |
|---|---|
| en horkarl | obestämd form |
| en horkarls | obestämd form genitiv |
| horkarlen | bestämd form |
| horkarlens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| horkarlar | obestämd form |
| horkarlars | obestämd form genitiv |
| horkarlarna | bestämd form |
| horkarlarnas | bestämd form genitiv |


