publicerad: 2015
huvudinriktning
huvud|in·rikt·ning
substantiv
~en ~ar huvud 2 inriktning
| Singular | |
|---|---|
| en huvudinriktning | obestämd form |
| en huvudinriktnings | obestämd form genitiv |
| huvudinriktningen | bestämd form |
| huvudinriktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| huvudinriktningar | obestämd form |
| huvudinriktningars | obestämd form genitiv |
| huvudinriktningarna | bestämd form |
| huvudinriktningarnas | bestämd form genitiv |


