publicerad: 2015
hybrid
1hybr·id
[‑i´d]
substantiv
~en ~er • korsningsform
| Singular | |
|---|---|
| en hybrid | obestämd form |
| en hybrids | obestämd form genitiv |
| hybriden | bestämd form |
| hybridens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hybrider | obestämd form |
| hybriders | obestämd form genitiv |
| hybriderna | bestämd form |
| hybridernas | bestämd form genitiv |
2hybr·id
[‑i´d]
adjektiv; n. sing. obest. obrukl., hybrida • alstrad av två skilda arter; äv. bildl.
| Positiv | |
|---|---|
| en hybrid + substantiv | |
| den/det/de hybrida + substantiv |


