publicerad: 2015
hyfsning
hyfs·ning
substantiv
~en ~ar • till hyfsa 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en hyfsning | obestämd form |
| en hyfsnings | obestämd form genitiv |
| hyfsningen | bestämd form |
| hyfsningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hyfsningar | obestämd form |
| hyfsningars | obestämd form genitiv |
| hyfsningarna | bestämd form |
| hyfsningarnas | bestämd form genitiv |


