publicerad: 2015
ifrågasätta
i·fråga|sätta
verb
‑satte, ‑satt, ‑satt n. ‑satt, pres. ‑sätter 1 uttrycka tvivel på: ifrågasätta ngns kompetens el. (sällan) sätta ngns kompetens ifråga2 framföra som en möjlighet: ifrågasätta ngt el. sätta ngt ifråga
| Finita former | |
|---|---|
| ifrågasätter | presens aktiv |
| ifrågasätts (ifrågasättes) | presens passiv |
| ifrågasatte | preteritum aktiv |
| ifrågasattes | preteritum passiv |
| ifrågasätt | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att ifrågasätta | infinitiv aktiv |
| att ifrågasättas | infinitiv passiv |
| har/hade ifrågasatt | supinum aktiv |
| har/hade ifrågasatts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| ifrågasättande | |
| Perfekt particip | |
| en ifrågasatt + substantiv | |
| ett ifrågasatt + substantiv | |
| den/det/de ifrågasatta + substantiv | |
| den ifrågasatte + maskulint substantiv | |


