publicerad: 2015
inarbetning
in|arbet·ning
substantiv
~en • till inarbeta 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en inarbetning | obestämd form |
| en inarbetnings | obestämd form genitiv |
| inarbetningen | bestämd form |
| inarbetningens | bestämd form genitiv |


