publicerad: 2015
inavel
in|avel
substantiv
~n • fortplantning mellan närbesläktade individer; äv. bildl.: intellektuell inavel
| Singular | |
|---|---|
| en inavel | obestämd form |
| en inavels | obestämd form genitiv |
| inaveln | bestämd form |
| inavelns | bestämd form genitiv |


