publicerad: 2015
inordning
in|ordn·ing
substantiv
~en ~ar inordna
| Singular | |
|---|---|
| en inordning | obestämd form |
| en inordnings | obestämd form genitiv |
| inordningen | bestämd form |
| inordningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inordningar | obestämd form |
| inordningars | obestämd form genitiv |
| inordningarna | bestämd form |
| inordningarnas | bestämd form genitiv |


