publicerad: 2015
institution
in·stit·ut·ion
substantiv
~en ~er 1 inrättning; anstalt; undervisningsenhet för ett fack vid universitet2 etablerad sedvänja – Nästan alla sammansättn. med institutions- hör till institution 1.
| Singular | |
|---|---|
| en institution | obestämd form |
| en institutions | obestämd form genitiv |
| institutionen | bestämd form |
| institutionens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| institutioner | obestämd form |
| institutioners | obestämd form genitiv |
| institutionerna | bestämd form |
| institutionernas | bestämd form genitiv |


