publicerad: 2015
insubordination
in·sub·ord·in·at·ion
substantiv
~en • ⟨ngt åld.⟩ olydnad mot överordnad
| Singular | |
|---|---|
| en insubordination | obestämd form |
| en insubordinations | obestämd form genitiv |
| insubordinationen | bestämd form |
| insubordinationens | bestämd form genitiv |


