SAOL
Svenska Akademiens ordlista
publicerad: 2015  
insubordinationsbrott
in·­sub·­ord·­in·­at·ions|­brott substantiv ~et; pl. ~ ⟨ngt åld.⟩ insubordination brott 1
Singular
ett insubordinationsbrottobestämd form
ett insubordinationsbrottsobestämd form genitiv
insubordinationsbrottetbestämd form
insubordinationsbrottetsbestämd form genitiv
Plural
insubordinationsbrottobestämd form
insubordinationsbrottsobestämd form genitiv
insubordinationsbrottenbestämd form
insubordinationsbrottensbestämd form genitiv