publicerad: 2015
istärning
is|tärn·ing
substantiv
~en ~ar • iskub
| Singular | |
|---|---|
| en istärning | obestämd form |
| en istärnings | obestämd form genitiv |
| istärningen | bestämd form |
| istärningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| istärningar | obestämd form |
| istärningars | obestämd form genitiv |
| istärningarna | bestämd form |
| istärningarnas | bestämd form genitiv |


