publicerad: 2015
kikning
kik·ning
substantiv
~en ~ar • till kikna
| Singular | |
|---|---|
| en kikning | obestämd form |
| en kiknings | obestämd form genitiv |
| kikningen | bestämd form |
| kikningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kikningar | obestämd form |
| kikningars | obestämd form genitiv |
| kikningarna | bestämd form |
| kikningarnas | bestämd form genitiv |


