publicerad: 2015
klunga
1klunga
substantiv
~n klungor • hopgyttrad samling
| Singular | |
|---|---|
| en klunga | obestämd form |
| en klungas | obestämd form genitiv |
| klungan | bestämd form |
| klungans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| klungor | obestämd form |
| klungors | obestämd form genitiv |
| klungorna | bestämd form |
| klungornas | bestämd form genitiv |
2klunga
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| klungar | presens aktiv |
| klungade | preteritum aktiv |
| klunga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att klunga | infinitiv aktiv |
| har/hade klungat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| klungande | |
klunga sig
• bilda klungorOrdform(er) klunga sig


