publicerad: 2015
knackning
knack·ning
substantiv
~en ~ar knacka
| Singular | |
|---|---|
| en knackning | obestämd form |
| en knacknings | obestämd form genitiv |
| knackningen | bestämd form |
| knackningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| knackningar | obestämd form |
| knackningars | obestämd form genitiv |
| knackningarna | bestämd form |
| knackningarnas | bestämd form genitiv |


