publicerad: 2015
knagge
knagge
substantiv
~n knaggar • kvistknöl; pigg, tapp; hängare; handtag på lie
| Singular | |
|---|---|
| en knagge | obestämd form |
| en knagges | obestämd form genitiv |
| knaggen | bestämd form |
| knaggens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| knaggar | obestämd form |
| knaggars | obestämd form genitiv |
| knaggarna | bestämd form |
| knaggarnas | bestämd form genitiv |


