publicerad: 2015
knarkning
knark·ning
substantiv
~en • ⟨vard.⟩ till knarka 2
| Singular | |
|---|---|
| en knarkning | obestämd form |
| en knarknings | obestämd form genitiv |
| knarkningen | bestämd form |
| knarkningens | bestämd form genitiv |


