publicerad: 2015
knarrning
knarr·ning
substantiv
~en ~ar knarra
| Singular | |
|---|---|
| en knarrning | obestämd form |
| en knarrnings | obestämd form genitiv |
| knarrningen | bestämd form |
| knarrningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| knarrningar | obestämd form |
| knarrningars | obestämd form genitiv |
| knarrningarna | bestämd form |
| knarrningarnas | bestämd form genitiv |


