publicerad: 2015
knäckning
knäck·ning
substantiv
~en • till knäcka 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en knäckning | obestämd form |
| en knäcknings | obestämd form genitiv |
| knäckningen | bestämd form |
| knäckningens | bestämd form genitiv |


