publicerad: 2015
knöka
knöka
[öppet ö som i göra]
verb
~de ~t • ⟨prov.⟩ tränga ihop, proppa
| Finita former | |
|---|---|
| knökar | presens aktiv |
| knökas | presens passiv |
| knökade | preteritum aktiv |
| knökades | preteritum passiv |
| knöka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att knöka | infinitiv aktiv |
| att knökas | infinitiv passiv |
| har/hade knökat | supinum aktiv |
| har/hade knökats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| knökande | |
| Perfekt particip | |
| en knökad + substantiv | |
| ett knökat + substantiv | |
| den/det/de knökade + substantiv | |


