publicerad: 2015
kolka
kolka
[kål`ka]
verb
~de ~t • tills. med i sig:
| Finita former | |
|---|---|
| kolkar | presens aktiv |
| kolkade | preteritum aktiv |
| kolka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kolka | infinitiv aktiv |
| har/hade kolkat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| kolkande | |
kolka i sig
• ⟨vard.⟩ dricka i stora klunkar, bälga i sigInfinita former att kolka i sig infinitiv aktiv


