publicerad: 2015
komminister
kom·min·ister
[‑is´ter]
substantiv
~n komministrar • präst i rang närmast under kyrkoherde
| Singular | |
|---|---|
| en komminister | obestämd form |
| en komministers | obestämd form genitiv |
| komministern | bestämd form |
| komministerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| komministrar | obestämd form |
| komministrars | obestämd form genitiv |
| komministrarna | bestämd form |
| komministrarnas | bestämd form genitiv |


