publicerad: 2015
konsthistoriker
konst|hist·or·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ konst 1 historiker
| Singular | |
|---|---|
| en konsthistoriker | obestämd form |
| en konsthistorikers | obestämd form genitiv |
| konsthistorikern | bestämd form |
| konsthistorikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| konsthistoriker | obestämd form |
| konsthistorikers | obestämd form genitiv |
| konsthistorikerna | bestämd form |
| konsthistorikernas | bestämd form genitiv |


