publicerad: 2015
krassing
krass·ing
substantiv
~en ~ar • en växt
| Singular | |
|---|---|
| en krassing | obestämd form |
| en krassings | obestämd form genitiv |
| krassingen | bestämd form |
| krassingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krassingar | obestämd form |
| krassingars | obestämd form genitiv |
| krassingarna | bestämd form |
| krassingarnas | bestämd form genitiv |


