publicerad: 2015
krigsman
krigs|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • ⟨ngt åld.⟩ soldat
| Singular | |
|---|---|
| en krigsman | obestämd form |
| en krigsmans | obestämd form genitiv |
| krigsmannen | bestämd form |
| krigsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krigsmän | obestämd form |
| krigsmäns | obestämd form genitiv |
| krigsmännen | bestämd form |
| krigsmännens | bestämd form genitiv |


