publicerad: 2015
krocka
krocka
verb
~de ~t • stöta samman, kollidera; krockera; äv. bildl.
| Finita former | |
|---|---|
| krockar | presens aktiv |
| krockas | presens passiv |
| krockade | preteritum aktiv |
| krockades | preteritum passiv |
| krocka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att krocka | infinitiv aktiv |
| att krockas | infinitiv passiv |
| har/hade krockat | supinum aktiv |
| har/hade krockats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| krockande | |
| Perfekt particip | |
| en krockad + substantiv | |
| ett krockat + substantiv | |
| den/det/de krockade + substantiv | |


