publicerad: 2015
krukmakare
kruk|mak·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑makarna kruka 1 -makare
| Singular | |
|---|---|
| en krukmakare | obestämd form |
| en krukmakares | obestämd form genitiv |
| krukmakaren | bestämd form |
| krukmakarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krukmakare | obestämd form |
| krukmakares | obestämd form genitiv |
| krukmakarna | bestämd form |
| krukmakarnas | bestämd form genitiv |


