publicerad: 2015
kurrning
kurr·ning
substantiv
~en ~ar 2kurra
| Singular | |
|---|---|
| en kurrning | obestämd form |
| en kurrnings | obestämd form genitiv |
| kurrningen | bestämd form |
| kurrningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kurrningar | obestämd form |
| kurrningars | obestämd form genitiv |
| kurrningarna | bestämd form |
| kurrningarnas | bestämd form genitiv |


