publicerad: 2015
kursare
kurs·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. kursarna • ⟨vard.⟩ kursdeltagare; kurskamrat; till kurs 1
| Singular | |
|---|---|
| en kursare | obestämd form |
| en kursares | obestämd form genitiv |
| kursaren | bestämd form |
| kursarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kursare | obestämd form |
| kursares | obestämd form genitiv |
| kursarna | bestämd form |
| kursarnas | bestämd form genitiv |


