publicerad: 2015
kvacka
kvacka
verb
~de ~t • ⟨vard.⟩ obehörigen utöva läkaryrket el. annat yrke
| Finita former | |
|---|---|
| kvackar | presens aktiv |
| kvackas | presens passiv |
| kvackade | preteritum aktiv |
| kvackades | preteritum passiv |
| kvacka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kvacka | infinitiv aktiv |
| att kvackas | infinitiv passiv |
| har/hade kvackat | supinum aktiv |
| har/hade kvackats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| kvackande | |


