publicerad: 2015
kvarhålla
kvar|hålla
verb
‑höll, ‑hållit, ‑hållen ‑hållet ‑hållna, pres. ‑håller • kvarhålla el. vanl. hålla kvar en känsla
| Finita former | |
|---|---|
| kvarhåller | presens aktiv |
| kvarhålls (kvarhålles) | presens passiv |
| kvarhöll | preteritum aktiv |
| kvarhölls | preteritum passiv |
| kvarhåll | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kvarhålla | infinitiv aktiv |
| att kvarhållas | infinitiv passiv |
| har/hade kvarhållit | supinum aktiv |
| har/hade kvarhållits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| kvarhållande | |
| Perfekt particip | |
| en kvarhållen + substantiv | |
| ett kvarhållet + substantiv | |
| den/det/de kvarhållna + substantiv | |
| den kvarhållne + maskulint substantiv | |


