publicerad: 2015
kyla
1kyla
substantiv
~n • låg temperatur; bildl. avmätthet; lugn
| Singular | |
|---|---|
| en kyla | obestämd form |
| en kylas | obestämd form genitiv |
| kylan | bestämd form |
| kylans | bestämd form genitiv |
2kyla
verb
kylde kylt • göra kallare; dämpa
| Finita former | |
|---|---|
| kyler | presens aktiv |
| kyls (kyles) | presens passiv |
| kylde | preteritum aktiv |
| kyldes | preteritum passiv |
| kyl | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kyla | infinitiv aktiv |
| att kylas | infinitiv passiv |
| har/hade kylt | supinum aktiv |
| har/hade kylts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| kylande | |
| Perfekt particip | |
| en kyld + substantiv | |
| ett kylt + substantiv | |
| den/det/de kylda + substantiv | |
kyla av
• kyla av el. avkyla vinet


