publicerad: 2015
luntare
lunt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. luntarna • ⟨prov.⟩ person som luntar; till 2lunta 1
| Singular | |
|---|---|
| en luntare | obestämd form |
| en luntares | obestämd form genitiv |
| luntaren | bestämd form |
| luntarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| luntare | obestämd form |
| luntares | obestämd form genitiv |
| luntarna | bestämd form |
| luntarnas | bestämd form genitiv |


