publicerad: 2015
luntning
lunt·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till 2lunta 1
| Singular | |
|---|---|
| en luntning | obestämd form |
| en luntnings | obestämd form genitiv |
| luntningen | bestämd form |
| luntningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| luntningar | obestämd form |
| luntningars | obestämd form genitiv |
| luntningarna | bestämd form |
| luntningarnas | bestämd form genitiv |


