publicerad: 2015
lösgöra
lös|göra
verb
‑gjorde, ‑gjort, ‑gjord n. ‑gjort, pres. ‑gör • lösgöra el. göra lös ngn
| Finita former | |
|---|---|
| lösgör | presens aktiv |
| lösgörs (lösgöres) | presens passiv |
| lösgjorde | preteritum aktiv |
| lösgjordes | preteritum passiv |
| lösgör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att lösgöra | infinitiv aktiv |
| att lösgöras | infinitiv passiv |
| har/hade lösgjort | supinum aktiv |
| har/hade lösgjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| lösgörande | |
| Perfekt particip | |
| en lösgjord + substantiv | |
| ett lösgjort + substantiv | |
| den/det/de lösgjorda + substantiv | |


