publicerad: 2015
maktordning
makt|ordn·ing
substantiv
~en ~ar • till ordning 3,4 makt 1
| Singular | |
|---|---|
| en maktordning | obestämd form |
| en maktordnings | obestämd form genitiv |
| maktordningen | bestämd form |
| maktordningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| maktordningar | obestämd form |
| maktordningars | obestämd form genitiv |
| maktordningarna | bestämd form |
| maktordningarnas | bestämd form genitiv |


