publicerad: 2015
middag
mid|dag
[mid´ag]
substantiv
~en el. vard. ‑dan; pl. ~ar 1 tiden mitt på dagen2 dagens främsta måltid – De flesta sammansättn. med middags- hör till middag 2.
| Singular | |
|---|---|
| en middag | obestämd form |
| en middags | obestämd form genitiv |
| middagen (middan) | bestämd form |
| middagens (middans) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| middagar | obestämd form |
| middagars | obestämd form genitiv |
| middagarna | bestämd form |
| middagarnas | bestämd form genitiv |


